मी मोहन आगाशेंना भेटतो.....

तुम्ही कधी खुप ऊंच ६ फ़ुटी माणूस बघितला आहे?? तुम्ही म्हणाल हा काय प्रश्न आहे?? असा खुप ऊंच ६ फ़ुटी माणुस कसा असेल?? पण मी बघितला आहे. तो माणुस म्हणजे, Dr. मोहन आगाशे!!
आता माझी भेट कशी झाली ते सांगतो. माझ्या मावशीचे यजमान, Dr. हर्षे, हे मोहन आगाशेंचे पट्टं विद्यार्थी. जेव्हा माझा मावसभाऊ पुण्यात आला तेव्हा मी त्याच्याबरोबर त्यांना भेटायला गेलो होतो. त्या वेळेस ते बी.जे. college चे psychiatry deparment चे HOD होते. आम्ही दोघं त्यांच्या केबीन मधे गेलो. माझ्या भावाला त्यांना मेडीकलच्या admission संबंधी काही सल्ला हवा होता. गेल्या गेल्या ते आमच्याकडे बघुन इतके मस्त हसले, की काय सांगू!!!!
आमच्या थोड्या गप्पा झाल्या. तेव्ढ्यात त्यांना कोणाचा तरी फ़ोन आला. तो अजब संवाद वाचा आता..
"hello, मोहन आगाशे here."
पलीकडल्या माणसाला बहुतेक त्यांची appointment हवी होती. तेव्हा त्याने ' तुम्हाला भेटायला कुठे येऊ?' असा प्रश्नं विचारला.
"तुम्हाला ससून माहिती आहे ना? मग असं करा, त्याच्या गेट मधनं आत या. तिथे तुम्हाला एक छान tower दिसेल. त्या tower कडे जायला लागा.थोड पुढे आलात की tower दिसल्याचा आनंद होतो न होतो तेव्हढ्यात तुम्हाला एक घाण टाकी दिसेल. तर छान tower आणी घाण टाकी, असं combination दिसलं की तिथनं पुढे या. त्या tower च्या बरोबर खाली माझी केबीन आहे. आणी हो, एवढं करूनही जर सापडलं नाही, तर जरा वेड्यासारखं वागा म्हणजे माझ्याकडे आणून सोडतील!!!"
आम्ही दोघं हसून हसून वेडे झालो. अहो, आमच्यासमोर जन्मात अस कुणी फ़ोनवर बोललं नव्हतं हो!!तुम्ही कल्पना करा,तुम्ही जर असलं काही फ़ोनवर ऎकलं असतत, तर तुमची काय अवस्था झाली असती!!
थोड्या वेळानी college मधली काही मुलं त्यांच्याकडे आली. त्यांना कुठल्यातरी एकांकिकेबद्दल माहिती हवी होती.तेव्हा मोहन आगाशेंनी सरळ नाटककार सतीश आळेकरांना फ़ोन लावला. तिकडनं फ़ोन उचलल्यावर आगाशे म्हणाले," hello, तिकडं सतीश आळेकर आहेत का?"
"हो. आहेत. आपण कोण बोलताय??"
" त्यांना सांगा william shakespeare बोलतोय."
"काय??"
" अहो, ते फ़क्त नाटककारांशी बोलतात अस ऎकलंय. म्हणुन म्हटलं william shakespeare बोलतोय. त्यांना फ़ोन द्या ना जरा..."
त्यानंतरही त्यांना एक दोनदा भेट झाली. एकदा, ते, मी, व माझी मावशी, त्यांच्या गाडीतनं त्यांच्या एका ओळखीच्यांना भेटायला गेलो होतो. त्यांच्या गाडीमधे काहीतरी बिघाड ज़ाला होता, म्हणुन त्यांनी गाडी garage मधे नेली.तिथे गाडी दुरुस्त करायला थोडा वेळ लागला. तेवढा वेळ आम्ही गाडी बाहेर ऊभे होतो. येणारे जाणारे वळून बघत होते.. 'अरे हेच का रे ते?? "त्रिमुर्ती" मधले??' अशी कुजबुजही कानावर पडल्याचं आठवतं. नंतर आम्ही त्यांच्या गाडीत बसून त्यांच्या ओळखीच्यांच्या office मधे गेलो. तिथे building च्या खाली काही कामगार लोकं सळयांशी काहीतरी ठोकाठोक करत बसले होते. तर आगाशे सर सरळ त्यांच्यापाशी जाऊन त्यांच्या कामाबद्दल माहिती वगैरे विचारायल लागले. आणी वर जाताना त्यांना काही सल्ले ही देउन गेले. असा हा अजब माणुस.
personality अत्यंत जबरदस्तं. म्हणजे ते कुठेही असले तरी वातावरणात भरून असतात.
बोलण्यात अत्यंत मिश्किल.ते बोलत असले की हास्याची कारंजी, नव्हे नव्हे, हास्याचे धबधबे ऊसळत असतात. जास्तं काय लिहू??
असा माणुस आमच्यात पाठवलास, त्याच्यासोबत काही वेळ घालवण्याची संधी दिलीस, ह्याबद्दल देवा, तुझे शतशः आभार!!